مواد کامپوزیتی بکاربرده شده در قایق ها مواد کامپوزیتی به عنوان موادی تعریف میشوند که در آن یک بند ( الیافت پشم به هم پیوسته) با مواد بهم فشرده شده مستحکم میشود. به زبان امروزی، بند معمولا یک مایع صمغ مانند است و مواد بهم فشرده شده اون فایبرگلاس، فیبر های کربونی و یا فیبر های آرامید هست. با این حال، ترکیبات دیگه ای هم مثل بتن و سمغ چوب درش وجود دارد که هنوز هم در ساخت قایق از این مواد استفاده میشود.
کامپوزیت مزایای یک نسبت قدرت تا وزن رو نسبت به روش های سنتی چوب و فولاد پیشنهاد میدهند و مستلزم مهارت جهت تولید یک تنه کشتی قابل قبول هستند.
بتن احتمالا اولین مواد استفاده شده برای ساخت قایق بتن بوده است. این مواد در نیمه اول قرن بیستم برای ساخت دوبه های (دوبه یک قایق که کف آن مسطح بوده و برای حمل و نقل در کانال ها و رودخانه استفاده میشود) کم هزینه با فناوری ساده به وفور مورد استفاده قرار میگرفت.
سپس در قرن حاضر نه تنها به عنوان یک پروژه در ساخت خانه ترویج پیدا کرد بلکه برای تولید و ساخت قایق ها هم بکار گرفته شد. یک چارچوب فولادی ساخته شده از میله های بهم فشرده شده که تنه قایق رو شکل میدهد و با سیم آشپزخانه تحت پوشش قرار میگیرد. سپس با سیمان پلاستر میشود. با وجود ارزانی و سادگی مواد، زنگ زدگی میله مسئله جدی است که در محیط دریا میله رو تحت الشعاع قرار میدهد. هنوز هم هزاران قایق فرو (آلیاژ آهن دار ) وجود دارد که مواد اون باعث شده رویای مردم در داشتن چنین قایق هایی تحقق پیدا کند.
GRP در جنگ جهانی دوم، موقعی که صمغ پلیاستر توسعه پیدا کرد، فیبر های شیشه ای در دسترس کشف ناگهانی یک فرآیند تولیدی با استفاده از وزش باد بر روی جریان آب شیشه ملتون (ذوب شده) قرار گرفت.
پلاستیک بهم فشرده شده شیشه ای به یک جریان اصلی تبدیل شد و قایق های GRP در اوایل سال 1950 میلادی دردسترس قرار گرفتند.
کامپوزیت چوب/چسپنده فشار جنگ جهانی نیز به توسعه روش های ساخت قایق متناسب با فصل سرما و فصل گرما منتهی شد. این روش های ذکر شده روکش های نازکی از چوب رو بر روی یک چارچوب قرار میدهند و هر لایه با یک چسپ اشباع میشود.
ماده چسپنده اوره ای با عملکرد بالا توسعه یافته برای سازه های هوایی برای روش جدید شکل دهی تنه کشتی به وفور مورد استفاده قرار گرفت – بخصوص برای قایق های PT. این مواد چسپنده رو باید جهت شکل دهی تنه قایق داخل کوره قرار داد، گرچه اندازه اجاق ها محدودیت هایی رو برای ساخت قایق ها ایجاد کرده اند.
ترکیبات امروزی برای ساخت قایق ها از سال 1950 میلادی، صمغ پلیاستر و وینیلستر زیاد بکار گرفته شد و GRP به رایج ترین ترکیب استفاده شده در ساخت قایق ها تبدیل شد. در ساخت کشتی هم بکار گرفته میشه، بخصوص برای کشتی های مین جمع کن که باید تنه غیرمغناطیسی داشته باشند. مشکلات اسمزی که قایق های نسل اول خیلی از اون رنج میبردند حالا چیزی مثل گذشته بوده و از ترکیبات اپوکسی هستن. در قرن 21، حجم تولید قایق GRP یک فرآیند تولید صنعتی رو دنبال میکند.
روش های شکل دهی چوب/اپوکسی در حال حاضر هم مورد استفاده قرار میگیره، بخصوص برای قایق های سریع السیر. ترکیبات چسپنده/چوب دیگه هم از زمان تولید صمغ اپوکسی با عملکرد بالا هم بدست آمده است. تراشیدن الوار ها یک روش رایج برای تولید قایق است: نوار های چوب (معمولا سدر) بصورت طولی در چهارچوب ها قرار میگیره و با اپوکسی پوشانده میشود..
دکل های فیبر کربون رایج هستن همانطور که عملکرد عمده و مزایای پایداری رو پیشنهاد میدهند.
قایق های بادبانی هم از کامپوزیت ها در ساخت بادبان استفاده میکنن، با فیبر کربن یا فیبر شیشه ای که انعطاف پذیری بیشتری رو القا میکنه ولی ماتریس خیلی پایداری هست که درش خود بادبان به حالت ورقه ورقه درمیاد.
فیبر کربن استفاده های دیگه که به دریا ربط داشته باشه رو هم داره، برای مثال شکل دهی داخلی پرقدرت.
آینده کامپوزیت ها در ساخت قایق هزینه های فیبر کربن به عنوان حجم تولید به حدی افزایش مییابد که قابلیت دسترسی ورقه ورقه کردن فیبر کربن (و پروفایل های دیگه) در تولید قایق رایج تر میشود.
علوم مواد و فناوری کامپوزیت به سرعت در حال پیشرفت هست و کامپوزیت های جدید نانو لوله کربن و ترکیبات اپوکسی رو شامل میشه. یک لوله کوچیک داخل کشتی با تنه ساخته شده با استفاده از نانولوله های کربن به عنوان یه پروژه مفهومی تحویل داده میشه.
نور، قدرت، دوام و سادگی میانگین تولید نقش مهمی را در ساخت قایق ایفا میکند. با وجود این کامپوزیت های جدید، کامپوزیت های فیبر فشرده شده فیبر سال هاست که مورد استفاده قرار میگیرد، گرچه این کامپوزیت ها رو میشه با کامپوزیت های ناشناخته دیگر مورد مقایسه قرار داد.